Pies z głową w dół (Adho Mukha Svanasana) często kojarzy się z chwilą odpoczynku – pozornie prostą przerwą między bardziej wymagającymi asanami. Ale to właśnie w tej pozycji możesz nauczyć się kluczowej pracy z oddechem, stabilizacją i równowagą ciśnienia w ciele. Wbrew pozorom, to nie tylko „przechodnia” asana – to przestrzeń, w której świadome działanie robi ogromną różnicę.
To, jak oddychasz w psie z głową w dół, zadecyduje o tym, czy poczujesz przestrzeń i lekkość, czy napięcie, ucisk lub dyskomfort. Czasem wystarczy zmiana oddechu, by cała pozycja nabrała nowego wymiaru.
Oddech z subtelnym zasysaniem górnej części brzucha:
• Na wdechu delikatnie zasysasz górną część brzucha (tuż pod żebrami) w stronę przepony, jakby chciała unieść się w kierunku serca. Ten subtelny ruch tworzy przestrzeń w klatce piersiowej, która rozszerza się na boki i w tył.
• Na wydechu mięśnie brzucha angażują się bardzo delikatnie – jakby chciały objąć tułów od środka. Nie ma tu miejsca na sztywność czy nadmierne napięcie – tylko lekka, świadoma praca.
Ten precyzyjny ruch to coś więcej niż ciekawy eksperyment – to praktyczne narzędzie, które może wpłynąć na Twój komfort w pozycji.
Dlaczego warto pracować z oddechem ?
1. Unikasz nadmiernego napięcia w szyi i barkach
Często w psie z głową w dół ramiona „przejmują” całą pracę. Subtelna aktywacja górnej części brzucha pomaga odciążyć barki i szyję, przenosząc część wysiłku na centralny stabilizator ciała. Efekt? Mniej napięcia, więcej przestrzeni.
2. Stabilizujesz korpus
Mięsień poprzeczny brzucha, najgłębsza warstwa mięśni brzucha, działa jak „wewnętrzny gorset”, wspierając tułów. W pozycjach odwróconych to właśnie on odpowiada za stabilizację i równowagę, pozwalając reszcie ciała pracować z większą lekkością.
3. Równoważysz ciśnienie w ciele
Pies z głową w dół naturalnie kieruje krew w stronę głowy. Jeśli nie zarządzasz odpowiednio ciśnieniem w ciele, możesz poczuć uczucie „ciężkiej głowy” lub przegrzania w twarzy. Subtelne zasysanie górnej części brzucha pomaga przenieść ciśnienie w dół, odciążając głowę.
4. Odciążasz przeponę
Ta technika pomaga przeponie swobodnie pracować, co wspiera głęboki, kontrolowany oddech. Dzięki temu pozycja staje się bardziej płynna i mniej obciążająca.
Pamiętaj o delikatności
To, co wyróżnia tę technikę, to jej subtelność. Ruch ma być miękki, świadomy i płynny – żadnej mechaniczności ani nadmiernego napięcia. Jeśli czujesz, że „wciągasz” brzuch zbyt mocno lub zaczynasz wstrzymywać oddech, cofnij się o krok.
Eksperymentu i obserwuj siebie wewnętrznie – pisz myślami listy uważności.
Pies z głową w dół to przestrzeń do eksperymentów – zarówno z ustawieniem ciała, jak i z oddechem. Wypróbuj tę technikę na kilka oddechów, a potem sprawdź, jak wpływa na Twoją praktykę. Być może poczujesz większą stabilność, lekkość lub głębszy spokój w pozycji.
Joga to nie schemat, to ciągła nauka słuchania swojego ciała. Każdy dzień, każda praktyka to okazja, by odkryć coś nowego.
DJ